Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/551

Da Wikivivàgna

123
Co-a squaddra da Giammaica ô bon Tapoa
Vegniva poi segondo a quella lotta:
Gh'ëa pù Gadisa e Opai ne-a so canoa:
Un ô voiva dä a Diego quella botta
Che a-ô bosco sacro a gh'ëa restâ in ta gôa,
L'atra voiva sarvâlo ûn'atra votta;
Ma lê a croviva ô so veo scopo e questo
So pensceo sotto ô vello d'ûn pretesto.

124
Lê a prometteiva a-ô so galante indegno,
Solo degno ministro d'ûn demonio,
Che lê a l'acconsentiva (zà che impegno
De spozâla a l'aveiva) a-ô matrimonio,
Se de lê in campo ô se mostrasse degno;
Perchè a vegniva, comme testimonio,
Pe vedde, se ô l'ëa, quanto scrupoloso
Sacerdote, sordatto valoroso.

125
Vixin ä poppa da canoa Gadisa
A se vedde spiccâ fra ô poæ e l'amante,
Forte, intrepida e ardia comme Marfisa,
Bella e graziosa comme Bradamante:
A l'ha de ciûmme d'ara pe divisa
Un colletto, un scösæto, e ûn gran turbante,
Questi ûrtimi de ciûmme lunghe e drûe,
E ô primmo de ciû morbide e menûe.

126
Comme ô cacico e comme ô pretendente
D'uña lança a l'è armâ, ch'a l'è de pin,
E a l'ha in çimma pe punta ûn lungo dente
D'ûn lamia, de l'âçâ ciù dûo e ciù fìn;
Lança ch'a l'è ciù lunga e ciù punzente
E ciù soda da lança de Longin,
Ma che a pä leggea comme uña bacchetta
De canna d'India in man da zovenetta.