Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/546

Da Wikivivàgna

103
Ean scimili a ûn chi çerca de scappâ,
Ma no ghe riesce, perchè quand'ô scappa
Ghe[sic] sempre ûn per a mæxima contrâ,
O quæ ô scôre, e ûn pö ô molla e un pô ô l'acciappa.
Inûtilmente spesso pe aspëtâ
Propizio ô vento se son missi ä cappa;
A veia abboiñan pe piggiâ de fianco
O vento obbliquo e no ghe riesce manco.

104
Dava lêugo a riflette, e a-o tempo stesso
Raffreidava ûn pö Alonzo ûn tâ ritardo
Ne-a so risolûzion; ma ô l'ëa perplesso
E indeciso a-ô ritorno pe riguardo
D'Amerigo, ch'ô gh'ëa sempre dappresso,
E ne-a so iniqua idea fermo e testardo
O tegniva con ciance e co-a speransa,
Che ô Meistrâ ô se levasse, sempre in bansa.

105
Ma a-ô riconosce dentro da canoa,
Che s'accostava, Giacomo e so fræ,
A so inçertessa discipava allôa
Parte a raxon, parte a necescitæ:
Subito da Ponente ô giava a prôa;
E co-i mæximi, appeña ch'ëan montæ
A bordo, prevegnindo ogni sospetto
De diserzion, a-i isoe ô s'è diretto:

106
Comme se a controgenio ûña cavalla
A l'è spinta da l'ommo, ch'a l'ha in groppa,
A recûlla, a tiâ casci e a no s'astalla;
Ma senza nisciûn stimolo a galoppa,
Se ô lascia ch'a ritorne verso a stalla;
Coscì corriva allöa cô vento in poppa
Verso i Antille a nave, quanto lenta
A paiva ne-ô lasciâle e mâ contenta.