Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/54

Da Wikivivàgna

15
Gh’ëa dappresso a-ô convento, ne-a clausûa
Non compreiso, un bell’orto largo e cian,
Dove pe lemi, pe ægua e pe verdûa
Vegniva spesso a figgia de l'ortoan;
Questa a n’ëa guæi graziosa de figûa;
Ma però d’un impasto ottimo e san
In lê a l’aveiva quanto l’ea bastante
A tentâ un fratte comme l’ëa Ferrante.

16
Da un barcon do convento lê ô a vedeiva
Un giorno, che a l’ëa a-ô solito in te l'orto:
Lê, che ô fratte ô l'ammiava, a s’accorzeiva,
Lê che l'ammiava a zovena, ô s’è accorto;
E dall'ammiâse fissi ne nasceiva
Un gusto, un cado, un stimolo, un trasporto,
E uña coæ matta de vegnî a patetiche
Conferenze geniali e poco ascetiche.

17
Ma gh'ëa pe fâlo de difficoltæ:
Solo e nêutte pe questo ean ciù segûe;
Ma poivan, se gh’ëa a luña, ëse osservæ,
Senza luña e nottuañe ean troppo scûe;
Ean troppo brevi, quando l’ea de stæ,
E d’inverno pe-o freido ean troppo crûe:
E gh'ëa de primaveia i esercizii
E d’autunno ô villezzo pe-i novizii.

18
Do Paddre Meistro ean sempre in stanza o in man
E ciave do porton do noviziato,
Quelle de l'orto in quella do guardian;
O ciù basso barcon ô l’ëa tant’ato,
Che arrischiando a satâlo amanaman
Poiva ciù o meno êse funesto ô sato;
Eppù ô l’ea questo pe chinâ da basso
Per un fraoxo d'amô l'unico passo.