Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/494

Da Wikivivàgna

11
Uaine a toccava a Fiesco, Idia a Martin:
Questi ëan da lô condûti in due cabanne
Scituæ in t’ûn lêugo a ûn bosco assæ vixin,
E costrûte con toe, rammoîn e canne;
Ma attorniæ, comme in mezo d’ûn giardin,
Da cocchi, da ananas, parme e bananne,
Ean deliziose, comode e eleganti,
E çento passi fra de lô distanti.

12
Due cioende vaste assæ de forma ovata
Ean tutt’intorno pe cautela a-e stesse
Costrûte, a moddo d’uña palizzata
De grosci pin, ben forti e ben connesse:
E aveivan uña guardia da l’intrata
Comme e prexoîn, e e porte de fortesse:
Passâ ô recinto fin a-ô giorno fisso
A-a morte di foestê non ëa permisso.

13
Serræ in questa dolciscima prexon
Co-i duî zoveni e vaghe zovenotte
Pe començâ a adempî a so obbligazion,
Vedendoli affamæ e co-i osse rotte,
Gh’appæggiavan ûn letto de cotton
Da poeili cûâ da-e contûxoîn de botte;
Là i façeivan posâ, mentre a cassava
E ô sûgo de bananna ô i ristorava.

14
Ne-ô spazio de dui giorni adaxo adaxo
Crescendo e forze e diminuindo ô dô,
Credendoi quelle tutti duî a-ô caxo
De divertîse e divertîle lô,
Començavan a dâghe quarche baxo;
Ma quelli, ch’ëan allôa de mal’umô,
E occûpæ da-ô pensceo da so desgrazia,
E scacciavan da lô de mala grazia.