Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/472

Da Wikivivàgna

35
O ghe lasciava con so despiaxeî
Allôa Tapoa quello ch’ô gh’ëa parsciûo
O meno forte e san de tutti treî:
Sûbito ô despûggiavan mezo nûo
I ascistenti pronti a-ô so doveî,
E in sciö çeppo ô tegnivan zù boccûo;
Dandoghe ô boia uña massoâ in sciä testa
Senza çeimonie ô ghe façeiva a festa.

36
Basta cosci, ô cacico ô domandava
A-ô sacerdote doppo l’esecranda
Scena?.. e quello de nêuvo ô consûltava
L’oracolo ne-a selva veneranda...
No basta, ô disse, appeña ch’ô tornava:
Maboia un’atra vittima ô domanda;
E ô popolasso ô dimandava apprêuvo
A-ô sacerdote ûn sacrifizio nêuvo!

37
Tapoa ô l'ëa serio, a figgia a l’ëa tremante,
Temendo zà che ûn sacrifizio intrego
De tûtti n’esigesse ô tristo amante:
No vedendo ô cacico atro ripiego
O voiva almeno, che se mai bastante
Foise ô segondo, se sarvasse Diego:
E quell’atro mainâ che ghe restava
A-i ascistenti e a-ô boia ô consegnava.

38
Quest’atra scena orribile finia,
O cacico angosciôu da ûn tâ maxello
A-ô ministro con voxe risentia
No basta ancon, o ghe dixeiva?. e quello
Che da fûrbo ô croviva a so gioxia
E l’odio contro ô Diego sotto ô vello
D’ûn santo zelo, do quæ ô l’ëa incapâçe,
O l’andava in to bosco pe inspirâse.