Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/45

Da Wikivivàgna

75.
Con quanta forza ha ô regne tencbroso
Primma impedimmo che s’accoste a tæra
Questo ligure Eroe pericoloso,
Che tanta fede ne-ô so chêu ô rinsæra;
E chì ô no mostre ô segno glorïoso,
Che ô l'ha fæto all’Inferno tanta guæra.
Che disertâ ô n’ha fæto tanta gente,
Tante artæ ô n’ha destrûto ne l’Oriente.

76.
Che se ô nemigo ô sä tanto gaggiardo,
Che impedî no possemmo, che de Cristo
Se ciante in queste tære ô gran stendardo,
Allôa rendemmo questo mondo tristo
Ne-a so superstizion tanto testardo,
De pescime imprescioin tanto provvisto,
Che ô no se lasce impoñe, o che mainvio
O sofre a religion de l’Ommo-Dio.

77.
E se pù esternamente in questo mondo
Riesce a fondâ ô so regno ô Nazareno,
Gran parte conservemosene in fondo
E so sorgenti pûe imbrattando a-ô meno
Con quanto gh’è de storbio e gh’è d’immondo:
Dove sparze a so peste e ô so veleno
Un reo prinçipio o uña pascion indegna,
Cristo ô ghe perde, e li ô demonio ô regna.

78.
No riuscivan, amixi, in tâ manêa
Forse i nostri compagni a-ô mondo antigo,
(Mentre che incomensando dä Giudea
Ne-e træ parte do stesso ô gran nemigo
O portava trionfante a so bandea)
No riuscivan, ripeto, coll’intrigo
Solo un regno a formâ confuso e misto
Di duî regni de Satana e de Cristo?