Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/368

Da Wikivivàgna

27
O l'ëa zà in mezo a-ô vasto golfo e ô stava
Colombo allôa lê maeximo a-ô timon,
E verso ô Continente ô s’avanzava
Vortando a prôa da nave a Settentrion;
Quando, mentre tutt’atro ô s’aspëtava,
O vedde maoxi immensi a rubatton
Vegnighe incontra, e strasciña ô se sente
In derrê a preçipizio dä corrente.

28
Stupefæto l'Eroe ô no s’avviliva;
Ma contro i onde, de quæ ô l’ëa bersaggio
In moddo e fûria cosci strana e viva,
Con presenza de spirito e coraggio
E manêuvre da meistro ô se schermiva,
Tentando de condûe de l’equipaggio
A gente e a povea barca sarva e saña
A-a Tæra-ferma, ch’a non ëa lontaña.

29
Ma pù l’ëa tanta a forza da corrente,
Che no gh’ëa verso nè arte a sûperâla;
Coscicchè lê ô credeiva conveniente
De retrocede a tempo e secondâla;
Sperando in quanto ä mæta, che imminente
Foise un vento propizio pe carmâla,
O schivando a corrente un’atra votta
Continuâ ô corso con diversa rotta.

30
Ma avendo giôu de bordo a gran fadiga,
Se presenta un pericolo ciù grave:
D’isolette e de schêuggi gh’è una riga
In bocca a-ô golfo, e de Colombo a nave
Da-ô mâ furioso, e da uña man nemiga
Con a forza che poeî immaginâve
Contro d’un vasto schêuggio in linea retta
Per andâ in mille pessi a l’ëa diretta.