Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/367

Da Wikivivàgna

23
Quando ô mostro ô sboccava dove ô sciûmme
In ciù rammi ô se sparte, ô strascinava
In questo d’ægue un coscì gran volûmme,
Che ô gran Delta in un lago ô se cangiava,
E e so ægue verdastre in gianche scciûmme:
Ma chi pêu esprimme, quand’ô l’arrivava
A-a foxe, dell’Oceano tempestoso
Coll’Orenoco ô scontro spaventoso?

24
Paiva a-ô vedde scontrâse e abberuffâse
Montagne d’ægua dôçe e d’ægua sâ
Con slanso e furia da no poeî spiegâse.
Che allagâ ô Continente voêse ô mâ,
E l'Orenoco ô voëse pe appatâse
Tutte e isoe vixiñe subbissâ:
I popoli aspëtavan con terrô
Che foîse pe affogâ tutto con lô.

25
Rompindo un onda gianca, erta, imponente,
Comme cresta de monte tutta piña
De neive, ô drago enorme finalmente
Da-ô gran rammo do Delta dä manciña
Nell’Oceano ô sboccava, e uña corrente
Strascinandose apprêuvo e uña mariña,
Che a cavalloin tremendi a se scorriva,
In to golfo de Paria ô s’investiva.

26
In quello punto a nêutte a destendeiva
Sorve l'Oceano uña gran tenda scûa,
Un raggio smorto a luña diffondeiva,
Comme l’insegna tûrca allôa cornûa,
Da vedde un mâ che in furia ô trascendeiva
E so solite forze e a so natûa,
Spettacolo, ch’ô paiva, essendo visto
A un tâ barlûmme ancon ciù orrendo e tristo