Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/358

Da Wikivivàgna

115
Colombo ô l’è un eroe; ma servassæ
O non ha che uña testa e un pâ de brasse,
O non è in somma uña divinitæ,
E ô n’è poco d’aggiûtto, se ô tornasse;
Se a nostra armâ in difeisa da çittæ
In questa circostanza a ne bastasse,
Noî duî, Rodrigo, Ojeda e Bertomê
A salviescimo allôa senza de lê.

116
Chi no serve ô giudizio nè a bravûa,
Se ô dilûvio di barbari ô s’avansa,
De roviñe de Troia uña figûa
A sä Isabella e uña rappresentansa;
Noî gh’aviemo in to zetto a seportûa,
O di ingordi Cannibali in ta pansa!...
Chi pensâghe e decidise conven;
Sentime, Alonzo, se te diggo ben.

117
Guacanagari (ô replico) ô fa ô scemmo,
Colombo ô se diverte e ô va in giandon,
Caonabbo ô l’è ommo burbero e mi ô temmo,
O sperâ dunque in lô a l'è da mincion:
E me pâ megio che no trascuremmo,
Zà che a ne se presenta, l’occaxion:
Lascemmo a-e cûe do Çê questa campagna,
E noî giemmo de bordo e andemmo in Spagna!...

118
Questa gita improvvisa de caprizio
A n’aviâ taccia o de temeritæ;
Pe andâ in Levante ô vento ô l’è propizio:
Non impoñe l’Oceano a mainæ
De genio d’esperienza e de giudizio;
A rotta a semmo; e quando son tracciæ
E stradde assæ ciù breve pä ô cammin,
E ô lêugo, a-ô quæ se tende, ciû vixin.