Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/355

Da Wikivivàgna

103
Da questa espoxizion fæta in compendio
O passava a fâ vedde che pe allôa
Non ëan ciù a tempo pe ammortâ l'inçendio,
Ne-ô quæ a Fama a veitæ mescciando ä foa
Sciûsciôu tanto a l’aveiva per aççendio,
E che a sciortî da un ciæto dove a côa,
Aveiva misso Satanasso mæximo
Ghe voiva ardî e coraggio ûnio co-ô sæximo.

104
E che l’ëa necessaio in conseguenza,
Finchè a burrasca a stava ancon sospeisa,
Conçertâ con premûa e con diligenza
I mezi de riparo e de difeisa
Contro uña sciamma coscì viva e intensa.
Contro uña forza scì compatta e esteisa;
E che ne-ô preparâse con prontessa
E ne-a concordia stava a so salvessa.

105
E dimandando ô paî de l’Assemblea
Stessa a questo propoxito frattanto
O concludeiva, che ô so paî ô l’ëa
De mûnî a costa ciù scoverta e quanto
L’ëa lunga a spiaggia con uña trincea
Contro i sbarchi d’Indien, e fâ atrettanto
Profondi i fossi (se gh’ëa tempo), e ciù ati
Tiâ sciù i muaggioîn pe sostegnî i assati.

106
Segondo de mandâ un ambasciatô
A-ô cacico Caonabbo pe impegnâlo
A ûnîse in guæra, comme alleôu, con lô,
E ûn a Guacanagari pê[sic] placâlo;
E in traccia poi do gran navigatô
Spedîne duî per mâ per invitâlo
A soccorrî a çittæ in quell’imbarasso
Grave cö so criterio e cö so brasso.