Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/322

Da Wikivivàgna

83
Soli restavan un de l’atro a fronte
Caonabbo e Ojeda in sciö terren, ne-ô quæ
Con chêu ardio, passo asbriôu, moen forti e pronte
Fin da-ô prinçipio s’ëan fra lô attachæ
Comme un Ruggiero con un Rodomonte;
E mentre i so seguaci ëan zà scentæ,
Andavan continuando con furô
Un terribile duello fra de lô.

84
O Spagnollo all’Indian ô l’ëa de sotto
De duî quinti de forsa e de statûa,
Ma tanto destro, ch’ô l’avieva rotto
Con un streppon e corne a un bêu addreittûa.
O con un pûgno derenôu un bardotto,
O con un caço o duî sciûppôu uña mûa;
Caonabbo ciù pe-a forza, che pe-ô vanto
De destrezza ô l’ëa bon a fâ atrettanto.

85
I duî campioîn, i quæ ëan fra i primmi allôa,
Con eguale fra lô danno e vantaggio
Aveivan zà zûgôu pe un quarto d ôa
De destrezza, de forza e de coraggio;
Quando se slança ä fin, voendo a demôa
Troncâ Caonabbo con un solo taggio,
Co-a spâ e l’ammia dell'Europeo dirette
A-a testa pe spartîghela in due fette.

86
Lesto ô Spagnollo ô ghe metteiva contro
A costa da so lamma fiña e drûa;
Tanto ô l’ëa brûsco allôa de spae l’incontro,
Che tiâ zù senza gaibo e con premûa
A spâ d’Alana a no rezzeiva a-ô scontro,
E a sätava in duî tocchi zù in ta pûa:
Ma a-ô stesso tempo l’ûrto e ô dô mollâ
Façeiva a Ojeda e cazze in tæra a spâ.