Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/321

Da Wikivivàgna

79
Ma ä fin parando un colpo tiôu zù drito
A-a testa contro ô færo a se gh’è rotta;
E se tiandoze[sic] indietro fito fito
O n’ëa pronto a levâseghe de sotta,
O cacico in un attimo ô l’ëa frito.
Comme a sciabbra, spartio da quella botta:
Ma pù a spâ zù pe-a chêuscia a ghe strisciava
E con un sorco lungo a ghe a marcava.

80
Allôa lesta e compatta tutt’ingio
A gente indiaña subito a s’affolla
A-ô so cacico disarmôu, ferio;
Ma con l’arma terribile spagnolla
O feo cacico de Cibao spedio
Sette ô n’affetta come torta molla;
Mentre a so squaddra incorragia da questo
Exempio a se sbrigâva a dâghe a-ô resto.

81
Guacanagari ô l’ëa per êse oppresso
Da quella furiosiscima tempesta;
Mà pù a tempo a combattighe dappresso
Capita Ojeda co-i Spagnolli ä testa;
Cangia allôa scena in mezo all’atto stesso:
I vinçitoi son vinti, e pe-a foresta
Se perdan, comme scentan spampaggiæ
E moneghette di papê bruxæ.

82
Mentre i scorriva a squaddra do Spagnollo,
D’in tæra i Indien alleæ tian sciù ô so eroe,
Sostegnindolo a-e gambe, a-e spalle, e a-ô collo
Con brasse sode comme stanghe o toe;
E ô portan lente, perchè ûn ûrto o ûn scrollo
No gh’innasprisse a feja, a-e so canoe:
Dove pe mego a-ô corpo, e de meixiña
Gh’ëa a l’animo a so bella Cataliña.