Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/318

Da Wikivivàgna

67
L’ëa l'ôa ne-a quæ l’è ô sêunno ciù profondo
In chi de primma nêutte astrologava,
E ciù de vane fantaxie fecondo:
Tutta quanta all’ûnisono a ronfava
Do forte a guardia; e Alzedo chi êa ô segondo
Comandante do stesso ô s’assûnnava,
Che gh’êa i nemixi tutt’intorno a-ô forte
Montando e mûage e fracassando e porte.

68
Scosse da queste immagini ô s’adescia
Spaventôu, e ô sta subito in setton,
O sente che d’intorno ghe remescia,
E ô sbraggia e ô säta fêua do padiggion,
O sfoddra a sciabbra, ô piggia a miccia in sprescia,
E ô da fêugo in un attimo a-ô cannon:
A-ô sbraggio, a-ô sparo sätan sciù i Spagnolli
Pe-a sorpreisa e ô spavento mezi sciolli.

69
Ma vedendo i Indien montâ a dozzeñe
Ne-a fortezza ûn all’atro arrampinæ
Pe scae servindo e brasse e teste e e scheñe,
O intrâ da-e porte tutte fracassæ,
Regordavan allôa d’avei në veñe
Non sangue de coniggio nô de bæ,
E risolveivan de creppâ da forti
E sorve un letto de selvaggi morti;

70
E d’espiâ in questo moddo a debolessa
Ne-ô scorrî e donne e a poca discipliña
E a poca cûa ne-ô custodî a fortessa;
E tian sciabbræ dä drita e dä manciña
In mezo ä tûrba lì confûsa e spessa,
E fan di primmi Indien tanta toniña,
E in tanta quantitæ giûsto da fâne
Un astrego de carne e d’osse ûmane.