Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/30

Da Wikivivàgna

15
Ean pochi quelli (cosci poco a-ô retto
Dell’ommo incliña a mente guasta e trista),
Che avessan ô fin nobile e perfetto,
Che l’Eroe, che i guiddava, aveiva in vista,
Che ciù assæ, che a so gloria e o so diletto
O de paixi richiscimi a conquista,
D'ampliâ co-a religion do Crocifisso
A fratellanza di ommi ô s’ea prefisso.

16
Scicche in gran parte ô popolo diverso
Da-ô cappo e do bon exito non çerto,
Trovandose da un meise e ciù desperso
D'ægue in mezo a un orribile deserto,
E de mille pericoli attraverso
O so destin vedendo ancon coverto,
Zà ghe mancava a fedeltæ, a costanza,
E a sommiscion, mancandoghe a speranza.

17
E ne-ô giorno trenteximo segondo,
Che un mâ non noto ô se veddeiva intorno,
Che ô paiva senza sponde e senza fondo,
Vedendo scomparî de giorno in giorno
I segni indicatoî d’un nêuvo mondo,
O començava a dimandâ ô ritorno,
Mormoando, che l’Eroe pe un ghiribisso
O i portasse a desperde in quell’abisso.

18
Scicchè a-i so sforsci e a-ô so coraggio forse
Non aviæ corrisposto ô bon sûccesso;
Se no vegniva a sostegnî e so forse
E a so virtù l’Onnipotente stesso,
Che inesausto de mezi e de risorse
O tia sciù o giusto, quando ô pä ciù oppresso,
E ô coroña con exito feliçe
Opee quæxi imposcibili a eseguîse.