Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/213

Da Wikivivàgna

63
Ne-a mûagia chi ëa rimpetto in ta Cappella
A-a banca dove stavo in zenoggion,
Gh’ëa un’urna in marmo semplice ma bella,
In mezo fra ô lambrin e ô cornixon;
E gh’ëa pù incisa in marmo sotto quella
Tutta in prosa latiña un’inscrizion,
E l'ûrna e ô scrito ëan dedicæ a memoia
D’un sommo eroe zeneise, Pagan Doia;

64
Che ô l'ëa fra-i megio un ottimo patrizio,
E ô l'aveiva a virtù, ô disinteresse,
A prudenza, a politica, ô giudizio,
(Emulandone in guæra anche e prodesse)
De Quinzio Cincinnato e de Fabbrizio:
Quella memoia ho sentio dî, che a fesse
(Tanto ô l'ëa poveo, quand’ô moiva) a-e speise
Dell’erario a Reppubblica zeneise.

65
Sorve l’urna scolpio pù in marmo gianco
Stava l'eroe vestio da senatô
Co-a spâ dappresso, ma staccâ da-o fianco,
Co-a quæ in Morea ô s’ëa fæto tanto onô.
In guæra, comme in paxe, abile e franco;
Survin desteiso ghe ô formò ô scultô,
Comme un che doppo un’utile e gloriosa
Carriera stanco e placido ô riposa.

66
Me paiva vedde ne-ô mæ assopimento,
Che quella statua tutta a s’animasse,
E a ripiggiasse a vitta e ô sentimento,
E ô cô do marmo con ô cô a cangiasse
Da carnaxon umana in un momento,
Ma che a mæxima forma a ghe restasse;
Scicchè un vegio s’andava sviluppando
Canûo, pallido, magro e venerando.