Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/198

Da Wikivivàgna

3
A Zena gh’arrivavo a San Michê
E veddeivo gran gente invexendâ
Andâ parte in carozza e parte a pê
A-a festa, ä fëa, e a-e bettoe de Cônâ;
E a-a seia poi tornasene inderrê
In çittæ tutt’allegra e un pö inciuccâ
Sciaccando noxe, inçando canestrelli,
O cantando de laude e di strunelli.

4
Benchè a foise demôa ciù che virtù
Religiosa o civile quella festa,
Pù allôa a me ravvivava sempre ciù
L’idea de cose patrie, ch’a ne resta
Co-i imprescioîn da primma zoventù;
L’amô da patria mæxima con questa
Me cresceîva, e a voentæ con l’amô stesso
De fâla grande, se pù m’ea concesso!

5
Stavo in riposo tutto quello giorno;
Ma Noli all’indiman çercando andavo
A Banchi, a-i ponti e a-ô porto tutt’intorno:
A bordo ä so tartaña là ô trovavo
Pronto pe-ô giorno mæximo a-ô ritorno
A l'Isoa sant’Antonio, dove ô bravo
Marin ô voiva anniâ varie famigge
Da çittæ e da rivea, ch’ëan in te sbigge.

6
Noli de mi ciù anzian d’un pesso ô l’ëa,
E comm’ô l’ëa da stessa profescion,
Cosci all’incirca da mæ stessa idea;
E da un amigo veo pe tâ raxon
Subito ô me façeiva boña cea,
E pe un segno de stimma e d’affezion
O voiva che a disnâ me trattegnisse
Con lê a bordo un pö primma, ch’ô partisse.