Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/197

Da Wikivivàgna

CANTO SETTIMO



ARGOMENTO



Colombo ô conta, ch’ô dimanda a Zena
I mezi pe-a so impreisa e ô l’ha un refûo:
Ch’ô va subito in Spagna, e da Marcena
O l’ê benignamente riçevûo:
E ô tocca infin a commovente scena
Quando in Malaga ô l’è riconosciûo
Dä so Beatrice e quando poi vixin-na
A moî a-ô raccomanda a-a so regin-na.




1
Partivo, ô continuô[sic] l’Eroe zeneise,
Da-ô porto de Lisboña ne-a stagion,
Che van in Villa ô nobile e ô borgheise,
E disturbóù dä spessa variazion
Do tempo arrivo a Zena doppo un meise:
Perchè a Cadexi, a Palos e a Tolon
De fermâme m’ëa stæto necessaio,
Perchè ô vento træ votte ô m’ëa contraio.

2
Mentre se stava a Palos aspëtando
Un propizio Meistrâ, sentivo in quella
Çittæ, che tutti andavan decantando
L’indole generosa d’Isabella,
E a prudente energia de Ferdinando:
E començava quella doppia stella
Fin d’allôa a-ô mæ spirito a luxî,
Comme d’un bon augurio a-ô mæ avvegnî.