Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/195

Da Wikivivàgna

107
Sotto un faso pretesto e con segretto
Ordine s’allestiva fito fito
Allôa uña caravella, e a l'ommo eletto
Per governâla se confiava ô scrito,
Ne-ô quæ minutamente ô mæ progetto
E ô moddo d’eseguilo ô l'ëa descrito:
Ma n’ëan ninte adattæ pe quello viaggio
Nè cappo, nè provviste, nè equipaggio.

108
O l'andava ô sovrano calcolando
(Calcolo indegno, ingiusto e sconveniente
Anche a un privato, ma pe un re esecrando),
Che de riuscia ne-ô dubbio poca gente
E un barco solo s’arrischiava; e quando
Riuscisse a spedizion feliçemente
Non n'ëa asseguôu a un prinçipe foestê
O prodûto e l'onô, ma solo a lê.

109
L’ommo, a-ô quæ quell’impreisa d’importanza
A s’affidava, ô l’ëa provvisto assæ
De presumî, de boria e d’arroganza,
Ma de poca prudenza e abilitæ,
E d'energia ô mancava e de costanza:
O non aveîva in somma e qualitæ,
Che a un bon navigatô son necessaie
Ne-i impreise rischiose e straordinaie.

110
E ô tornava inderrê prudentemente
A-ô primmo imperversâ d’uña buriaña,
Doppo aveî fæto verso l’Occidente
A barchezzata d'uña settemaña;
E ô l'ha condûto da mainâ valente
In porto a caravella sarva e saña,
Ciammando quell’impreisa non cômpia,
Pe non paî imbecille, un'utopia!