Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/181

Da Wikivivàgna

51
A-e mæ spalle a façeiva penitensa
Quella vegia impotente sperunsia
Eseguindo ogni giorno l'incombensa
D’un’indefessa e coscienziosa spia,
Stando sempre con stupida paziensa
A aggueittâ da-i traversci da gioxia,
Se gh’ëa vixin ä porta, o de rimpetto
Ai barcôin quarche zoveno sospetto.

52
Anzi de ciù a m’ûsava a gentilessa
E ô complimento regolare e asciduo
De fâme sempre compagnia lê stessa
Quando andavo ä parocchia a quarche triduo,
O a predica, ô a noveña, o a sentî messa,
Cö fin d’ammiâ, se gh’ëa quarche individuo
Ch’ô me stesse a aspëttâ da-ô beneittin,
O ô me s’inzenoggiasse da vixin.

53
Ma azzunze ô contrattempo e ô crussio stesso
Fêugo all’amô, quando veamente s’amma,
Comme in t’un grande inçendio l’ægua spesso
A non ammorta, ma alimenta a sciamma:
Ean di barbi e mezûe senza successo,
E a spia bigotta inefficace e gramma;
Con ciù ne favan roziggiâ de l’aggio,
Ciù in amô progredivimo e in coraggio.

54
Ma scicomme doveivo êse prudente,
Finch’ëo do barba ancon sotto a tutela,
E no poêse pe lezze indipendente
Pe-a so amministrazion dâghe querela;
Në vixite credeivo conveniente
De studiâ tutti i mezi de cautela,
Pe poeî delûdde e poeî fâ ficche a quella
Ipocrita e noiosa sentinella.