Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/170

Da Wikivivàgna

7
Chi sa cose (credendo lê de poeî
Spacciâme pe zà morta) aôa ô l'azzarda!
Chi sa, che ô no me fasse moî davveî
Se tornasse, o passâ pe uña boxarda
Pe levâse da-ô rischio de dovei
Rende conto de quanto me riguarda;
E sotterrâ con mi l'iniquitæ
De l’amministrazion do fæto mæ?

8
Ma se l’è un gran mistero, quanto ô stesso
A-a so pupilla ô spelluccasse allôa;
Un mistero però non è ô possesso
Che lê ô l'aveiva in casa da scignôa:
In te tutto ingerenza, a tutto accesso
Lê ô l'aveiva, e in palazio stanzia e toa:
Lê ô l'ëa ô ministro plenipotenziaio
E do scagno e da cascia e de l'armaio.

9
Ghe serviva pe-ô ciû de conseggê,
D’aggiûtto, de rinforzo e supplemento
In questo feliçissimo mestê,
Un so fræ, chi ëa do stesso sentimento,
Ma ô l’ëa forse ciù asperto assæ de lê;
Coscicchè se l’ëa quello l'instrumento
Che in quella casa sempre ô travaggiava,
Lê ben spesso ô l'ëa a man chi ô manezzava.

10
Sacerdote e dottô in moralitæ
Perpetuo cappellan ne-a casa stessa,
Dove l'ëa per economo so fræ,
Lê pù ô l'ëa confidente da contessa
Ne-i astrazioin ascetiche co-e quæ
A pratica terrena a l’ea connessa!
Un di fræ agente e l'atro confessô
Comme a vidoa arrangiassan, ô san lô!..