Sâta a-o contegnûo

Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/152

Da Wikivivàgna

43
E mando Temo a-ô porto de bonn’ôa
Pe ammiâ, se gh’ëa lì pronto e m’ëa concesso
Imbarcô per l'Italia o per allôa
O per all’indiman, o ô giorno appresso:
A-a colazion però a-ô levâ da toa
Dopo ëse stæto un pö zitto e perplesso,
A-i mæ ospiti, cö chêu chi mi[sic] batteiva
E a voxe soffocâ, coscì dixeiva.

44
Amixi cai, addio... anchêu o doman
Parto per Zena, se gh’è imbarco in porto...
O doveimene andâ coscì lontan
Da gente, dä quæ ho avûo tanto conforto,
E per a quæ son torna vivo e san
Mi ferio in mezo a-ô mâ, mi quæxi morto;
Per mi ô l’è un dô, ch’esprime ô no se pêu,
O l'è un destacco chi m’arranca ô chêu.

45
Ma se no piggio uña risoluzion,
Se oggetti così[sic] cai, se coscì soavi
E vivi affetti mi no lascio ancon,
Mi commettieïvo due mancanze gravi:
Primma manchieîvo cioè de discrezion
Verso ospiti gentili e coscì bravi
Che non ho mezi pe ricompensâli.
Nè bastanti esprescioîn pe ringraziâli.

46
Manchieîvo fêua de questo a-ô mæ doveî,
Che ho de servî a mæ patria, se coscì
Tiâ me lasciasse e vinçe da-ô piaxeî,
E da-a consolazion che prêuvo chì!...
Se ho raxon a partî, questo ô veddeî,
E se parto mäinvio, ô sento mi!
Ma questa casa sempre a-ô chêu e ä mente,
Comme a luxe a-i mæ êuggi, a sä presente.