Sâta a-o contegnûo

Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/151

Da Wikivivàgna

39
Filippa (ô l'ëa da figgia ô nomme questo)
De servîme a çercava ogni occaxion,
E per poeîlo fâ in modo cauto e onesto,
O pe no paî de fâlo pe pascion,
A çercava un plauxibile pretesto,
O a l'aspëtava ordine o commiscion,
E a me serviva, appeña ch’ô gh’ëa dito,
Con precision, con gaibo e fito fito.

40
Ma do so amô lê a no me dava un segno
Fêua de questo ciù esplicito e ciù espresso:
Mi a scanso poi d'ogni imprudente impegno
Con lê me regolavo a-ô moddo stesso:
Benchè de lê no me creddesse indegno,
No pensavo, che saiva mai concesso
A mi allôa desgraziôu, a mi foestê
E inçerto da mæ sorte unîme a lê.

41
Cosci ben allogiôu, coscì ascistio
A-a fin d’un meise mi lasciavo a stanza
E me n’andavo pe Lisboña in gio:
Ma in sei giorni sentindome abbastanza
Forte in gambe e ne-i fianchi e regaggio
Me paiva uña graviscima mancanza
D’abusâme da generoxitæ
De persoñe per mi sempre occupæ.

42
E tanto ciù che amandole davveî,
Nè sperando che un exito feliçe
Pe sorte quell’attacco ô poëse aveî;
Mi temeivo che in seguito ô no foîse
Per impedîme a quete e ô mæ doveî,
Rendime ä patria inutile, o infeliçe:
Eo tristo: ho cento: me sentivo moî;
Ma un giorno ä fin deciddo de partî.