Sâta a-o contegnûo

Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/148

Da Wikivivàgna

27
Vedendo che arvo i êuggi e che sospio,
Temo allôa ô me s’accosta cianciannin;
O me fa beive a gosse mezo dio
D'un licore lì pronto in t’un gottin;
Mi un pö ciù ravvivôu fisso l'ammio;
Lê primma ô da duî scroili a-ô campanin;
Doppo anche lê fisso ô me stava a ammiâ,
E ô me baxava a man senza parlâ.

28
De Temo appeña fu sentio l’avviso,
Capitava dä porta in faccia a-ô letto
Uña zovena quæxi all’improvviso;
N ëan mediocri e fattezze e ô cô brunetto,
Ma grazioso ô so sguardo e ô so sorriso
E ô contorno da vitta ben corretto;
Lê a mi un sguardo de gioia, e un sguardo a dava
D'intelligenza a Temo e a se n’andava.

29
Comme fissando pe un momento ô sô
Resta davanti a-i êuggi o maccia o lista
Chi cangia de figûa spesso e de cô,
E un pö a l’è moæla, un pö a l'è blêu e un pö mista
De tinte non distinte fra de lô;
Cosci lasciava l’improvvisa vista
De quella figgia in mi uña varietæ
D’imprescioîn non ben ciæe, non ben spiegæ.

30
A tornava lê presto accompagnâ
Con un veggin d’uña fisionomia
De quelle che se san accapparâ
De tutti a-ô primmo incontro a scimpatia,
E da uña donna comme lê attempâ,
Che con un tratto tutto cortexia
E con un’aia piña de bontæ
A velava e magagne de l'etæ.