Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/129

Da Wikivivàgna

83
A Voî, che con raxon v’intitolæ
Da gran famiggia umana ô Sarvatô,
Perchè mostravi ä povea umanitæ
E co-a voxe e co-i opee ô vostro amô;
E insegnandoghe a stradda da veitæ
L’eî sarvâ da l'inganno e da l'errô,
E v’esponeivi a strazii atroci e ä morte
Pe rendia degna d’uña megio sorte;

84
A Voi dedico, comme uña primizia
D’un terren nêuvo, ch’ô l'è destinôu
A prodûe nêuvi frûti de giustizia,
Questa tæra feliçe, che ho trovôu
Fra mille guai dä vostra man propizia
E ascistenza invixibile scortôu;
E comme tæra per Voî sarva e comme
Tæra vostra, ch’a l'agge ô vostro nomme.[1]

85
Mentre quell’atto santo ô terminava
O gran Navigatô, non meno pio
Marcena prontamente ô s’appægiava
A ringraziâ solennemente Dio
Con quell’ostia, che sempre ô l'aççettava,
Con l'olocausto, ch’ô gh’è ciû gradio;
A questo fin davanti a-ô Crocifisso
O formava un’artâ comme a postisso,

86
In breviscimo tempo ô fè appillâ
Dozze prie grosse sorve a spiaggia averta
A moddo d’uña mensa d’un’artâ;
E addosso ô gh’asseguò uña toa coverta
D’uña toâgia ciù gianca che a zuncâ,
Sorve â quæ ô l'ha posôu pe-a sacra offerta
O misterioso pan e ô vin che lê
O benediva e ô l'innalzava a-ô Çê,

  1. Se sa, che Colombo ô dava a quest’isoa ô nomme de
    San Sarvatô