 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
— Lezi u cartellu che gh’é scritu, e ti-u saviæ.
— O-u lezieiva vuentea, ma giüstu ancö nu sun bun a leze.
— E brâu aze! Alua to-u leziô mie. Sacci dunque che inte quellu cartellu a lettie russe cummo-u fögu gh’é scritu: Gran Tiatru di Mariunetti...
— L’é tantu che l’é cumençòu a cumeddia?
— A cumença oua.
— E quante se spende pe intrâ?
— Quattru sodi. —
U Pinocchiu, ch’u gh’aiva a freve adossu da-a cuixitæ, u perse ogni ritegnu e u disse sença vergugnâse o-u figgiö cu-u quæ u parlava:
— Ti me-i daiêsci quattru sodi scin a duman?
— Te-i daiæ vuentea — ghe rispuze l’atru minciunandulu — ma giüstu ancö nu te-i possu dâ.
— Pe quattru sodi te vendu u mæ rôbin. — ghe disse alua u mariunettu.
— Cose t’ö che me ne faççe de ‘n rôbin de papê a fiuri? S’u se bagna nu gh’é ciü versu de cavâsiou de dossu.
— Ti-e vö accattâ e mæ scarpe?
— Sun buñe pe açendighe u fögu.
— Quante ti me dæ pi-a beretta?
— Proppi’n bell’acattu! ‘Na beretta de moula de pan! Gh’é u caxu che i ratti mi-a vegnan a mangiâ insci-a testa! —
U Pinocchiu u l’ea insce-e spiñe. U l’ea li li pe fâ ‘n’ürtima oferta: ma u nu gh’aiva u curaggiu: u l’exitava, u lucciava, u tribulava. A-a fin u disse:
