Pagina:Fioretti 1465.djvu/35

Da Wikivivàgna

sarafficha e inprenxiom de le ihage.

La quarta sarà como san Francescho deseize de lo monte de la Verna, pöa che ello ave resevote le piage e se ne tornà a Santa Maria de li Angeri.

La quinta sarà de serte aparicioim divine faite depoî la morte de san Francescho a de santi frai e a atre devote persone de le dicte ihage glorioze.


I.

Quanto a la prima consideraciom, è da savei che san Francescho seando in hetae de IIII-III agni de MCCII-V inspirao da Dee o se misse in la valle de Spoleto per andâ in Romagna con frai Leom so conpagno, e andando o passava apresso a um castello a la ora se ge fava um grande convivio per la cavalaria növa de um de quelli conti de Montefelitio*. E san Francescho odando de la solenitae chi se fava lì, e che g'era vegnuo monti gentirhomi de diversi paixi, o disse: "O frai Leom andemo se su* a questa festa, perochè con lo aitörio de Dee noi ge faremo quarche fruto sprituâ". E inter li atri gentiromi chi eram vegnui a quella festa, si ge era um gentirhomo chi era vegnuo de Toschana, chi avea nome messê Rolando da Chiusi de Casentino, lo qua abiando odio dî de le maravegoze cosse e de la santitae e de li miracori de san Francescho, e de so o ge avea grande devociom e si avea grande vögia de veillo e de odilo prichâ. E vozandosse san Francescho inver questo castello e' intrà dentro e ze sum la ihassa, unde era reduta tuta la jente, e in frevô de sprito o montà sum um mu lo qua prepoze per tema de la soa prichaciom questa parolla in volgâ: "Tanto è quello bem che aspeto, che ogni peñe m'è dileto"; e sorve questa tema parllando de lo Sprito Santo si devotamenti e fondamenti proando per diversse peñe e martirij de santi apostori e de li santi martori e per diversse penetencie de li santi confessoi e per monte atre tentacioim e tribulacioim de le santa[sic] vergine e de atri santi, si che tuta la gente stavam stupefati[sic] e aschotavam tute le soe parolle si como parlasse um angero de Dee. E inter li atri lo dicto messê Rolando, a lo qua Dee tochà lo cör per la maravegoza prichaciom de san Francescho, e si se misse in cör depoî la prichaciom de esse conseigo per ordenâ li fati[sic] de l'anima soa. Unde, conpia la prichaciom, ello preize da parte san Francescho e si ge disse: "Paire, e' voreiva vorentera ordenâ la salvaciom de l'anima mea." Respoze san Francescho: "O me piaxe monto, ma va esta matin a honorâ li toi parenti chi t'am inviao a la festa e disna con lô, e depoidisnâ e' parleremo inseme quanto te piaxerà." Vasene messê Rolando a disnâ, e disnao che ello ave, o se ne tornà a san Francescho, e si ordenà con ello tuti li fati[sic] de l'anima soa. E pöa questo messê Rolando disse a san Francescho: "Mi o in Toschana um monte devotissimo de la Verna, lo qua è monto solitario e sarvaigo, e bem ato a chi voresse fâ penetencia [in] lögo remoto da gente, o a chi dexirasse de fâ vita solitaria. E questo monte e' te lo donerea vorentera, unde o piaxesse a ti e a li toi conpagni per sarvaciom de l'anima mea." E odando san Francescho si libera offerta de quella cosa che o dexirava monto, o n'ave grandissima alegressa, promeramenti loando e regraciando Dee, e pöa o disse a messê Rolando cossì: "Messê, quando voi saraei[sic] tornao a caza vostra, e' ve manderò de li mei conpagni, e voi ge mostrerei quello monte, e se o ge parà ato a oraciom e a fâ penetencia fin de aora e' aceto la vostra profferta e caritai." E dicto questo, san Francescho se partì. E conpîo che ello ave quello so viagio, si tornà a Santa Maria de li Angeri; e messê Rolando semegeivementi conpia la solenitae de quella festa, si retornà a lo so castello chi se ihamava Chiusi, lo qua è um migâ a la Verna. E tornao che fo san Francescho a Santa Maria de li Angeri, o mandà doi de li söi conpagnoni a lo dicto messê Rolando, li quai zonzando a ello, e' fom alegramenti reseui[sic]; e vogiandoge ello mostrâ lo dicto monte de la Verna, si mandà con lor bem L homi armai, asochè e' li deffendessem da le fere salvaige. E aconpagnai questi frai salvi sum lo monte li quai cerchàm diligentementi quello momte[sic]; e a la fin e' vegnem a una parte de lo monte monto devoto e ato a contenplaciom, in la qua parte era una ihanura; e quello lögo e' lo elezèm per habitaciom de san Francescho, e a la fin, con lo aitörio de quelli homi armai chi eram con lor in conpagnia, e' fem una cella de rami de erbori; e cossì e' l'asetàm e preizem in nome de Dee lo monte de la Verna, e in questo monte e' fem lo lögo de li frai, e pöa e' se partìm e tornàm a san Francescho. E zointi che fon a ello, e' ge dissem como e in che modo e' aveivam preizo lo dicto lögo de la Verna ato a oraciom e a contenplaciom. E san Francescho, odando questa novella, si se alegrà monto e loà e regracià Dee e pöa con alegra ihera o parllà con li söi frai e ge disse cossì: "Figolli mê, noi se acostemo a la quareizema nostra de san Michê Arcangero; e' crao che sea veraxementi vorontë de Dee che noi fasemo la quareizema sum lo monte de la Verna, per la qua cossa pigai deliberaciom soè che 'o stagai aparegai*, asochè a honô e a gloria de Dee e de la soa gloriozissima Maire madona santa Maria e de li santi angeri (che) noi con penetencia meritemo da Ihu. Xe. de consagrâ quello beneito monte." E dicto questo, san Francescho preize conseigo frai Maseo da Marignam d'Asisi lo qua era homo de grande seno e de bella loquencia e frai Angero Moredi d'Asisi, lo qua era monto gentirhomo e era staito cavarei[sic] in lo secullo, e frai Leom lo qua era homo de grande sinplincitae, per la qua