Ms. Marston 56/De la lezenda de messê san Marcho apostoro e avangelista

Da Wikivivàgna
Manoscrito Marston 56, 1465
De la lezenda de san Matia apostoro (vita de Juda Schariot)
azonto maiuscole, pontezatua, tratin inte forme interrogative e diacrittichi (segondo a prononçia do XVIII sec. e e reggole do Prien do 1745; ecetto "ë" = æ, "ö" = œu);
lasciao a tirde in sciâ "n", in corscivo i atre ligatue, in apiçe e coreçioin posterioî; tra e parentexi quaddre e lettie da azonze, tra e tonde quelle da esponze;
[p. 92v modifica]
Chì se contèm la lezenda de messê san Marcho apostoro e avangelista.

Marcho apostoro e evangelista, in quello tenpo che li apostori eram per lo mondo universo, avègne che per divina providencia elegem[sic] le parte de Egito a messê san Marcho. E (a)abiando ello convertio tuta quella gente a la fe' de messê Ihu. Xe., o vegne pöa in um lögo lo quâ era ihamao Appo soè Pentopollim. Or segondo la uzansa de li apostori prichavam la parolla de Dee, e monte marotie sanavam e mondovam[sic], e monti nequissimi spriti per la gracia de messê Ihu. Xe. deschassava, si che monti de lô cretem in messê Ihu. Xe., e gostava[sic] le lor idore, e favam zeixe, e reseveivam lo santo batesmo.

Or in questo lögo o fo revellao a messê san Marcho per Spito[sic] Santo che ello devesse andâ in Allexandria a nonciâ la parolla de vita eterna. Per la quâ cossa messê san Marcho, como forte conbatao e con grande frevô, preize comio[sic] da söi fraelli e dissi[sic]: "Lo nostro Segnô m'a comandao che e' vaga in Allexandria." E elli lo aconpagnàm fin a la nave, e fem caritae inseme, e si ge dissem: "Messê Ihu. Xe. fasse bem aventurozo lo vostro camin."

Or navegando a lo segno do iorno, e' arivàm in Allexandria. E descaregando ello la nave, ello vègne a intrâ in la citae, e lo so cassâ se ge desligà. Per la quâ cossa lo apostoro inteize e disse: "Chì se finirà lo mê camin." E ello vi um chi aconsava casai vegi e si ge dè lo so a conssâ. E lo maistro, aconsando lo cassâ, se ferì de la lesna inter la man senestra, e sentandosse gram penna o ihamà um chi lo devesse aotoriâ. La quâ cossa, messê san Marcho disse: "Bona ventura a faito Dee a la mea vegnua." E incomenssà [a] spuâ in terra e inpastâ um pocho de lavagio e de questo lavagio o ne onzè la man a lo maistro in nome de Xe., e deprezento[sic] o fo faito san. E vegando lo maistro tanta cossa de questo servo de Dee, si ge disse: "E' te prego, servo de Dee, che per la gracia che ti m'ai faita, che ti vegni a mangiâ a caza de lo to servo e a stâ con meigo."

E seando messê san Marcho in lo lögo, si disse: "Lo Segnô Dee te dea vita selestiâ." E questo o pregà tanto lo apostoro che o lo menà a caza soa con grande allegressa. E intrando messê san Marcho in caza, ello disse: "La benedissiom de Dee sea in questa caza."

Or abiando faita la oraciom e stagando inseme, questo meistro demandà lo apostoro de che lengoa ello era e onde o l'aveiva aquistao tanta vertue, e messê san Marcho respoze: "E' sum servo de messê Ihu. Xe. (e) Figör de Dee."

Disse lo meistro: "E' voreiva vorentera vei questo Ihum. Xe."

E messê san Marcho disse: "E' te lo mostrerò." E incomensàge expone tutp lo principio de li Evangerei, exponendoge tuto quello chi era staito dicto per li proffeta e como la sapiencia de questo mondo è matessa apè de Dee, e incontenente questo meistro fo convertio a la fe', odando la dotrina de messê san Marcho, e batezasse con tuta la soa masnâ e con monti atri de quella contrâ. E questo meistro era ihamao Aviano.

Or seando za murtipichao lo nomero de li crestiani, e intendando quelli de la citae queste cosse, e' dixeam: "E' l'è vegnuo um homo gallileo lo quâ dixe contra li nostri dee e contra le nostre uzansse." E monti de lô se missem a serchallo per voreillo amassâ [p. 93r modifica]E messê san Marcho, sentando so, ordenà questo Aviano vescho con trei saserdoti e com um diachono per servî lo ecrexiasticho sacramento, e pöa o se partì e tornà a Pontopolli. E stagando per tenpo de doi agni, confortando senper li söi fraelli, o ge ordenà atri iherexi, e asai per tute quelle contrae. E pöa o tornà anchora in Allexandria, e lì trovà li söi fraelli monto murtipichai in la fe' de Xe., e li qua[sic] aveam faito una zexia in um lögo lo quâ era ihamao Bocholli, e era apè de la marina.

Or messê san Marcho vegando so, fo monto consorao, e misse le zenoge in terra, e grande gracia referì a lo nostro Segnor Dee. Cressando lo nomero de li crestiani e destruandosse in quelle parte tute le idore, li gentiromi de quello lögo, si como marvaxi, vegando queste cosse, fon monto aseixi de invidia, e l'andavam secandollo per predello[sic], e non lo trovavam, e andavam fasando grande mormoraciom con li Zuê inseme, e dixam[sic]: "La forssa de questo mago è grande."

E in quello ano vegne la santa Poascha de la resuressiom de messê Ihu. Xe., e vègne a II- di de aprille. E in lo tenpio e in quello mesmo iorno li idorati favam una grande festa. E seando elli congregai inseme, e' saveam como li crestiani se eram congregai inseme, e lantô si tratàm de prende messê san Marcho, e mandàm la famiga per prendello. E zointi che fon questi, e' trovàm messê san Marcho a lo otâ chi selebrava la messa a reverencia de la santa Pasqua. E digando la messa, questi marvaxi preizem una corda grossa, e ligandola a lo collo de messê san Marcho, strasinandeselo[sic] derê con monto gran furor, e' dixeam: "Strasinemo questo buffaro a Bocholli" e questo era lo lögo unde o l'aveiva faito la zexia. E lo beneito messê san Marcho, seando strasinao o rendea senper grade[sic] gracia a lo nostro Segnor Dee e dixea: "Segnor mê Ihu. Xe., e' ve reffero gracia de quello che ve piaxe, che e' sea degno de portâ questo per vostro amor." Or monto e' ge squarsàm le soe carne strasinandollo per terra, e quando elli l'avem strasinao quaxi fin a l'ora de vespo, si lo missem in prexom fin che elli avem deliberao a che morte e' lo devessem fâ morî. Or a l'ora de meza nöcte, seando le porte de la prexiom serae, e le goardie dormivam a le porte, subitamenti o fo faito um terramotu[sic] e vègne um angero da sê chi tochà messê san Marcho in la prexom e si ge disse: "Lo to nome si è scripto in la celestiâ vita, la quâ memoria non averà mai fin, e ê faito conpagnon de la sorvana vertue, la quâ recogerà lo to sprito in lo cel." E lantora messê san Marcho levà le soe main in cel e disse: "E' rendo gracia a voi, Segnô messê Ihu. Xe., chi non me avei abandonao, ma con le vostre sante main 'o me avea[sic] acumpagao[sic]. E' ve prego, Dee messê Ihu. Xe., che in paxe voi resevei l'anima mea, e che da voi ella non sea partia."

Or abiando messê san Marcho dicte queste parolle, si ge aparsse lo nostro Segnor messê Ihu. Xe. in quella figura che ello è sum la croxe, e con li söi apostori, e si ge disse: "Paxe sea conteigo Marcho, nostro evangellista." E ello disse: "O messê Ihu. Xe." e deprezente lo Segnô desparsse.

Or la matin vegando[sic], elli zem a la prexom e si missem anchora la corda a lo collo a messê san Marcho, e tiranllo föra de la prexom, e dissem: "Tiremo föra questo bufaro fin a lo lögo de Bochari." E messê san Marcho refferiva senper gracia a lo nostro Segnor Dee, e dixea: "In manus tata Domine comendo spritum meum." E cossì tirandoro, o passà de questa vita. E lantor questa pessima gente aseizem um gram fögo per vorei bruxâ lo corpo de messê san Marcho, ma subitamenti per divina providencia o fo faito una grandissima tenpesta e o parsse che lo solle[sic] e la luna se aschurissem, e grande teramotu con troim, con saite e forgori, e durà da mati[sic] fin a vespo, e monte de le lor cazem cheitem, e asai de quella gente morìn, e tuti per pensê se partìn e lassàm lo corpo de lo beneito messê san Marcho. E lantô o vegne serti santi homi e preizem lo corpo con grande reverencia e si lo sepellìm in una tonba de marmaro fassandoge lo officio con grande umillitae.

E in la parte de levante o fo martirizao. In paxe finì questo beatissimo Marcho apostoro e avangelista in le parte de Allexandria e de Egito a sexe dì insiando arvî, in lo tenpo de Iunio inperao regando lo nostro Segnor messê Ihu. Xe. qui est onor et gloria in seculla secullorum.

Amen.