Li fioreti de messê san Francescho/44

Da Wikivivàgna
Li fioreti de messê san Francescho
cap. 44
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 146r modifica]44.

In lo tenpo che frai Curao e frai Pero stavam inseme in la custodia de Anchoña, in lo lögo de Forano, li quai eram doe stelle lucente in la provincia de la Marcha e eram doi homi celestiai; inperochè inter lor era tanto amô e tanta caritae che tuti doi eram faiti um cör e una anima, e si se dem la fe inseme con questo pato, che ogni consolaciom la qua la mizericordia de Dee ge feisse, che elli se la devessem revllâ[sic] l'um a l'atro in caritae.

E fermao inseme questo pato, o cheite um di che stagando frai Pero in oraciom e penssando devotamenti la passiom de Xe.; e como la soa [p. 146v modifica]beatissima Maire e san Zoane Evangelista dilletissimo dissiporo e san Francescho eram [dipinti] a li pê de la croxe, unde era Xe. cruciffixo, or vegne a penssà qua era de quelli trei chi avesse mao dorô de la passiom de Xe., ò la Maire la qua l'avea portao, ò l'avangellista chi g'avea dromio sum lo peto, ò san Francescho lo qua era con Xpe. cruciffixo. E stagando in questo devoto pensamento, la Vergem Maria ge aparsse con san Zoane e san Francescho, vestij de belissime vestimente e de Gloria beâ: e san Fracescho pareiva vestio de pu bella vestimenta cha san Zoane. E stagando frai Pero tuto spaventao de questa vixiom, e san Zoane lo confortà e si ge disse: "Non temi, frai carissimo, perssochè semo vegnui per confortâte e per acertâte de lo dubio. Perchè sapi che la Maire de Xe. e mi sorva ogni creatura amo avoto mao dorô de la morte de Xe., ma depoî de noi san Francescho n'ave mao dorô cha nigum atro, e inperò tu lo vei in tanta gloria". E frai Pero ge demandà digando: "Carissimo apostoro de Xe., perchè pa la vestimenta de san Francescho pu bella cha la toa?" Respoze san Zoane: "La raxom si è questa: perssochè, quando ello era in lo mondo, o portava pu vî vestimenta cha mi". E dite queste parolle san Zoane ge dè una vestimenta glorioza la qua ello portava in vixiom e dissege: "Prendi questa vestimenta, la qua e' o aduto per datella". E san Zoane vogiandollo vestî de quella vestimenta, frai Pero maravegao cheite in terra e incomessà[sic] a criâ: "Frai Curao, frai Curao carissimo, secorime tosto, e vegni a vei cosse maravegoze!" E in queste parolle, quella santa vixiom disparsse. E pöa vegniando frai Curao, frai Pero ge cointà ogni cossa per ordem, e si regaciàm Dee.

A lozo de Ihu. Xe. e de la soa Maire madona santa Maria e de lo so umillissimo servo Francescho.