Li fioreti de messê san Francescho/27

Da Wikivivàgna
Li fioreti de messê san Francescho
cap. 27
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 142r modifica]27.

E zonzando una vota san Francescho a la citae de Bologna, e tuto lo pövo de la citae coreivam per veillo; e era si grande la spressa de la gente, che a peña o poè zonze sum la piassa piña de homi e de done e de schorai, e san Francescho se levà sum um lögo ato e incomensà a prichâ quello a che lo Sprito Santo lo adrisava. E prichava si maravegozamenti, che parea che prichasse um Angero, e le soe parolle paream stelle*, a modo che passavam lo cör de li homi chi l'odivam, si che in quella grande multitudem de homi e de done o ge ne fo asai chi se convertin a penetencia.

Inter li quai g'era doi nober studenti de la Marcha d'Anchonna; de li quai l'um avea nome Pelegrin e l'atro Rizere*; e li quai per la dita prichaciom tochai da la divina inspiraciom, e' vegnem a san Francescho e si ge dissem che in tuto e' voreivam abandonâ lo mondo e eser de li söi frai. Alaora san Francescho cognossando per divina revelaciom che questi eram homi mandai da Dee e che in l'Ordem e' deveam tegnî santa vita e vegando lo lor grande frevô, si li resevè alegramenti, digandoge che per la santa umilitae e obediencia che e' devessem servî li frai. E cossì fem: e frai Pelegrin non vosse mai andâ como iherego, ma como laicho, bem che o fosse monto beao e grande decrestalita*; per la qua umillitae o prevegne a prende preffeciom, a tanto che frai Bernardo, primogenito de san Francescho, chi disse de ello che l'era um de li preffeti frai de l'Ordem e de lo mondo. E finarmenti lo dito frai Pelegrin, pin de vertue passà de questo mondo con monti miracori avanti la soa morte e dapöi. E frai Richero* devotamenti e fidelmenti serviva a li frai, vivando in grande santitae e umilitae; e devegne monto familiâ [di san Francesco], e san Francescho ge revelava mote[sic] secrete cosse. E seando faito ministro in la provincia de la Marcha d'Anchonna, la qua o rezè in grande paxe.

E de lì a um tenpo Dee ge premisse una grandissima tentaciom a l'anima soa; de che o romaze monto tribullao, per la qua cossa o se misse a afrize con zozuni e con disiprine e lagreme e oracioim lo di e la nöte, e con tuto so che o feisse, questo o non ge pare persochè o casase quella tentaciom da ello; ma spessa vota o n'era in grende desperaciom, inpersochè per quello o se pareiva esse abandonao da Dee. E stagando in questa desperaciom, per lo megio remedio o se deliberà de andâ a san Francescho pensando: "Se san Francescho me farà bona ihera, como e' l'è uzo, e' dirò che Dee abia avoto pietë de mi, ma se o non me farà bona ihera, e' farò raxom che sea abandonao da Dee".

Or questo ze a san Francescho, lo qua in quello tenpo era in lo paraxo de lo vescho d'Ansizi, grevementi maroto, e a lo qua Dee g'avea revelao lo modo de la tentaciom de lo dito frai, e cossì lo pensamento de lo so vegnî. E incontenente san Francescho ihamà frai Leom e frai Maseno e dissege: "Andai tosto incontra a lo mê carissimo figör frai Richero e abrasëlo da mea parte, e saruëllo, e dige che inter tuti li atri frai chi sum in lo mondo che l'amo singullamenti". Or questi zem e si lo trovàm per la via e si lo abrasàm, como san Francescho ge avea dito. Unde o sentì in l'anima soa tanta dosesa e consolaciom, de che o ne parea för de lê; e regraciando Dee con tuto lo cör, ze con li diti frai a lo lögo unde era san Francescho. E bem che san Francescho fosse grevementi maroto, sentando vegnî frai Richero, o se levà de leto e zege incontra e abrasallo dosementi e si ge disse: "Figör mê, frai Richero, inter tuti li atri chi sum in questo mondo e' t'amo singularmenti". E dito che o g'ave questo, e' o ge fè lo segno de la santa croxe in lo fronte, e pöa o lo baxà e ge disse: "Figör carissimo Dee t'a premisso questa tentaciom per lo to grande merito; ma se ti non vöi pu questo merito non l'agi". Maravegoza cossa fo! Che como san Francescho ave dito queste parolle, subitamenti o se partì da ello ogni tentaciom, como se mai in soa vita o non l'avesse avoa[sic].

A lozo de Xe. e de lo so umilissimo servo messê san Francescho e de la Maire de messê Ihu. Xe. madona santa Maria. Amen.