Li fioreti de messê san Francescho/13

Da Wikivivàgna
Li fioreti de messê san Francescho
cap. 13
da-o manoscrito Marston 56, f. 133r. - 156v., da libraja Beinecke de Yale, 1465;
clicca i asterischi pe di rafronti co-a verscion toscaña;
clicca o segno inta colonna de scinistra pe vixoalizâ a verscion toscaña a fronte

[p. 136v modifica]13.

Lo maravegozo servo de Xe. messê san Francescho, per conffermasse in ogni cossa a Xe., lo qua, seguiando so che dixe lo Evangerio, che o mandà li söi disipori a doi a doi a tute quelle citae unde elli deveivam andâ; dapöa lo sepolcho de Xe., e' ordenà* XII conpagni, e li mandà per lo mondo a prichâ a doi a doi. E per dage exnplio[sic] de veraxe obediencia, e la promera parte de andâ e de Xe. e quello incomenssà a fâ*. Unde agiando insegnao* a li conpagni le atre parte de lo mondo, e ello pigando frai Masseno per conpagnon pigà lo camin de la provincia de Franssa. E prevegando um di a una villa asai afamai, e' zem mendigando, secondo la lor Regulla, per pan per lo amô de Dee; e san Francescho ze per una contrâ, e frai Masseno per una atra. Ma per so che san Francescho era homo desprexiozo e picem de corpo, e perssò e' l'era reputao um vî poverello da chi non lo cognossea, e non ave salvo alchumi pochi pain e piceni, e frai Maseno, però che l'è grande de corpo e bello, si n'ave de boin pecij grandi e asai e de lo pan intrego.

E pöa e' se ne zem för de la villa per mangâ unde era una bella fontana, e apè ge era una bella prea larga, sum la qua e' missem le limozine che aveivam aue[sic]. E san Francescho vegando che li pessi de lo pan che frai Masseno avë avoto che e' eram pu grandi e grossi cha li söi si se ne pigà grande alegressa e disse cossì: "Frai Masseno noi non semo degni de cossì grande grado.*" E digando cossì queste parolle per pu vote, respoze frai Masseno: "Paire carissimo, une[sic] se po ihamâ tezoro, unde è tanta povertae e [mancamento] de quelle cosse che e bezognavam, che chì non è toaga, ni cotello, ni tagoi, ni scuelle, ni cassa, ni tora, ni famiga". Alaora san Francescho disse: "Questo è quello che reputo per grande tezoro, une non è cossa niguna aparegâ per parte umana; [p. 137r modifica]ma so che è aparegao è per providencia divina, cossì como se vè manifestamenti in lo pan acatao, como in la tora de prea [così bella] e in la fontana cossì ihaira. E inperssò e' vögo che noi pregemo Dee che lo nober tezoro de la povertae, lo qua ello a daito a li söi servi, che Dee li fassa amar con tuto lo cör." E dite queste parolle, e faita l'oraciom apresso la reffeciom corporâ de quelli peci de pan e de quella aigoa, e' si se levàm per andâ in Franssa. E trovando una zexia, san Francescho disse a frai Masseno: "Intramo in questa zexia a orâ." E san Francescho ze dentro a l'otâ, e missese in oraciom, e resevè la divina vixitaciom con si grande frevô, lo qua ge infiamava sifaitamenti lo animo in l'amô de la santa povertae, che ello avea um corô in la fassa e per lo növo messâ de la bocha o parea che o butasse fiame d'amô. E vegandollo cossì afogao si ge disse: "A, a, a, dame ti mesmo Francescho"*. E cossì disse tre fiâ, e la terssa vota san Francescho san levà con lo siao frai Masseno in le aire, e tirallo davanti a ello una asta, de che frai Masseno ave grandissima poira. E lo cointà pöa a li conpagnoim, che de quello levâ che san Francescho ge fè con lo so siao "e' ge sentì tanta dosessa e consolatiom de animo che mai in mea vita e' non ne sentî tanta". E faito questo, san Francescho disse: "Carissimo conpagnon, andemo a san Pero e a san Poro, e si pregeremoli che ne insegnem e avizene a pocee lo tezoro de la santa povertae, persochè l'è tezoro si grandissimo e si divin che noi non ne semo degni de pocee, consoseacossachè questa sea quella virtù celestiâ, per la qua tute le cosse terene e transitori_e se lassam, e per la qua cossa ogni inpaiho se leva davanti a l'anima, asochè a se possa liberamenti conzonze con Dee eterno. E questa è quella virtu_e la qua anchora fa l'anima, missa in terra, stâ in cell con li Angeri. E questa è quella chi aconpagnà Xe. sum la croxe; con Xe. sepellia, con Xe. resusitâ, con Xe. montâ in cell; e lo qua eciamdee in questa vita o concee a le anime che de ello e' serviamo e inexersamo de vorar in cell; e eciamdee che ello ne goarde e arme de la vera umillitae e caritae. E inpressò pregemo li santi Apostori de Xe., li que fon preffeti amoi de la evangellicha povertae, che acatem questa gracia da lo nostro Segnô messê Ihu. Xe., lo qua per la soa santa mizericordia chi ne fassa degni de meritâ de esse veri amaoi e servioi e umilli dissipori de la evangellicha povertae."

E in questo parllâ e' zonzèm a Roma, e intràm in la zexia de messê san Pee e de messê san Poro; e san Francescho se misse in um canto de la zexia in oraciom, e frai Masseno in l'atro. E stagando longamenti in oraciom con monte lagreme e devociom, e' l'aparsse a san Francescho li apostori Pero e Poro con grande sprendor, e dissem: "Inperssochè ti demandi e dexiri a savei quello che Xe. e li santi Apostori oservàm, lo nostro Segnô messê Ihu. Xe. n'a mandao a ti a dite che la toa oraciom [è] exaodia e a ti è concevuo da Dee e li toi segassi perffetissimamenti li tezori de la santissima povertae. Anchora te digamo da soa parte, che ogni persona chi seguirà li toi exenprij, seguirà perffetamenti li söi dexiderij, e si è seguro de la beatitudem de vita eterna; e ti e tuti li toi segacij e santi de Dee." E dite queste parolle e' disparssem, lassando san Francescho pin de consolaciom. E lo qua se levà da l'oraciom e trovà lo so conpagnon e demandàge se Dee ge avea revellao alchuna cossa, e ello ge respoze che non. E alaora san Francescho ge disse como li Apostori ge eram aparsui e dissege quello che ge aveam revellao. De che e' fon pin de alegressa, e si deliberàm de tornâ a la villa de Spolleto, e lassando l'andâ de Franssa.

A lozo e a gloria de Xe. e de la soa Maire madona santa Maria e de lo gloriozo messê san Francescho.