Esopo Zeneize 1822/A Crava e a Pegoa

Da Wikivivàgna
Esopo Zeneize de Martin Piaggio
A Crava e a Pegoa
Zena, Stampaja Pagan, 1822 - Primma ediçion
e en stæti reixi con êu e ôu.


[p. 11 modifica]

FOA III.
A Crava, e a Pegoa.



Un-na gianchissima bella Pegoetta
A fè amicizia c’un-na Cravetta;
Ean tutte due de fresca etæ,
E paivan figgie da stessa moæ:
Quando o tettin ciù no piggiavan
A-o stesso fiumme a beive andavan,
A-o stesso campo per pascolâ,
A mæxima erba finna a çercâ;
Ean sempre insemme, sempre axillavan,
E con leccâse s’addormentavan.

Ma quando e corne spuntò ä Cravin-na
A lasciò o campo pè andà ä collin-na
Arrampinandose sciù pe-i bricchetti
Per mangià l’erba drento i scuggetti,
No sovvegnindose ciù da compagna
Chi a seguitava sempre ä montagna
Pin-na de puîa, con spolmonâse,
Sempre in sci pissi d'arrubbattâse,

[p. 12 modifica]

A s’affannava de criâghe bæ,
Comme per dighe: Crava, pietæ!
Son troppo stanca, nò posso ciù.
Quella a montava sempre ciù in sciù,
Lê sempre apprêuvo, ma finalmente
A terra sotto mancà a se sente,
E senza poeise tegnî a scuggiò
In t’un-na liggia, e a s’ammassò.

Tutte no son compagne
Nè bon-ne, nè adattæ,
Mammæ, pë vostre Figgie,
Benchè insemme allevæ,
Ammiæ ben con chi van,
Dunque se rovinian,
No-e custodiéi mai troppo:
Chi pratica c’un rango
Diventa rango, e zoppo.