Donaver Antologia 1910/E servette invexendæ

Da Wikivivàgna
E servette invexendæ de Giambattista Vigo
da l'Antologia do Donaver do 1910
[p. 159 modifica]
GIAMBATTISTA VIGO.


Facchino da carbone, poi maestro elementare. Nato il 6 maggio 1844, morto l' 8 marzo 1891.


E SERVETTE INVEXENDAE.


1
Bâello vedde de mattinn-a
E servette invexendâe
Quando van co-a cavagninn-a
Pe accattä da-i bûtteghâe!

2
Gh’e o zueuotto chi l’ammïa,
Chi ghe fa sempre l’êuggin,
Chi davanti ghe sospïa,
Chi ghe manda di baxin.

3
Lö fan comme e gallinette
Quande o gallo vêuan schivà,
Ma con fä da ritrosette
Han a cresta invexendà.

4
Onde a pövia besagninn-a
Con leväse a voxe e o chêu,
Con impïghe a cavagninn-a,
Contentäle lê a no pêu.

5
Fan ûn mondo de caladda
Quande van da-o maxellâ

[p. 160 modifica]

Perchè a carne vêuan de badda
E do stallo che ghe pâ.

6
Chi vêu o moscolo, chi o fiëto
Chi vêu o lampo, chi o bëlin,
Chi vêu a spalla, chi vêu o pëto,
Chi a scämâella, chi o sampin.

7
Chi vêu a pâeta, chi a cädea,
Chi vêu a cöa, chi o belocûà,
Chi vêu o stallo in ta ventrea,
Chi vêu l’osso da süssâ.

8
Chi pe zunta vêu o nervetto,
Minsa, coa, reixe de chêu,
Chi a tettinn-a, chi [o] laccetto,
Chi de zunta no ne vêu.

9
Fâeto sta, che vegnì matti
Fan i povei maxellâe
Con parolle, con çert’atti
Che ghe dixan: me baxâe!

10
Quando van poi da-a leitâea
Fan di ciâeti a ciù no dï
Da scià Lilla, da scià Ciâea,
E desgheûggian sempre fî

11
E poei stä çerto e segûo
Che a-a leitâea ghe dan do lôu,
Perchè o läete o ghe pä scûo
E o bitiro troppo âeguôu.

12
Da-o fidiâ fan e lamente
O che scroscian i fidê,

[p. 161 modifica]

O gh’è sempre pin de gente,
O che gh’è troppo pappè.

13
Quando van in ta bûttega
Do fainotto pe accattä
(Con che scopo ben se spiega)
Vêuan de lungo mogognä.

14
O che scarsa l’è a mezûa,
O che l’êuio no n’è bon,
O l’è a fâenn-a troppo scûa,
O sà o pan de pelisson.

15
Coscì poi ghe passa l’ôa
E se sentan mätrattä
Da-o padron e da-a scignôa,
E se occöre licenziä.

16
Quando stan de barzellette
A contä cö carbonê
A ciû parte de servette
Se ne van a-i sette çê.

17
O gh’ëa pin de carboniggia
E de mocchi in to carbon
De sentïse dï; cä figgia,
Se ghe n’ëa no n’ho caxon.

18
Ne-o sciortì, mentre o se vorta
De salûäle con l’êuggin
Tïan sospii, serrando a porta
Che pan tanti sûnaggin.

19
No ghe pä l’öa e o momento
De portä a demuä i figgiêu

[p. 162 modifica]

Pe piggiä l’appuntamento
Dall’oggetto do sò chêu.

20
Pe-i sedili all' Accassêua
E pe-e mûägie da çittâe
Stan a fä da parissêua
E servette invexendâe.

21
E finchè no vegne nêutte
Mai de là no se ne van,
Bâelle paxe, chêutte, chêutte,
Pe tornäghe all’indoman.